22 اسفند، روز بزرگداشت شهدا

بسم ربّ الشهدا و الصدّیقین

شهادت بالاترین فضیلت الهی است که نصیب شهیدان گرانقدر، این مردانِ مرد و پاک ترین بندگان خدا و مجاهدان مخلص راه الهی می شود.

مقام شهدا را جز عارفان و شاهدان حقیقت، کسی نمی فهمد و حقیقت را به غیر چشم دل نمی توان دید. فریاد شهیدان در همیشه ی تاریخ جاری است؛ فریادی که ریشه در «هل من ناصر ینصرنی» سیدالشهدا دارد و چه زیبا می گوید شهید والامقام مجید کریمی: « عارفان را معبودی است که چون پروانه در پی وصالش می سوزند و در هجرش می گدازند و عاشقان را معشوقی و چه والاست که معشوق خالق باشد و عاشق در پی لقایش بشتابد . آری بدین گونه است که رهروان این طریقت، راست قامتان جاودانه ی تاریخ خواهند ماند و حیات مکتبشان را با خون خویش ضامن می گیرند. آری اینان کاروانیان آل یاسینند که مظلوانه و گمنام وضوی خون می گیرند و مشتاقانه سر به سجاده ای به وسعت کربلاهای مکرر تاریخ می نهند و پرواز عشق را آغاز می کنند و اینان در جبهه های نور و در مصاف با شب پرستان، انتقال دهندگان تاریخ کربلایند.»

نام گذاری  22  اسفند ماه به عنوان « روز بزرگداشت شهدا »، فرصت ارزنده و گرانقدری است  برای یادآوری رمز جاری ماندن یاد و نام شهدای والامقام، آن الگوهای ایثار و استقامت، شجاعت و شهامت و پاسداران حریم ولایت و همچنین تبیین و ترویج فرهنگ والای ایثار و شهادت و رسیدن به این تفکّر مهم  که  ما امنیّت، آزادی،  استقلال و اقتدار و عزّت امروز نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و تمامی پیشرفت ها و داشته هایمان در این سال ها همه و همه را مدیون ایثار و از خودگذشتگی شهیدان والامقام و فداکاری ایثارگران سرافراز و صبر و وفای خانواده های معظم شهدا و ایثارگران هستیم، باید همواره قدردان و شاکر این عزیزان باشیم.