بشارت مبعث

به اهل مکه خبر دهید که از ارتفاع کوه، آبشاری جریان یافته است که نقطه تلاقی خدا با زمین خواهد شد. مردی برمی‏خیزد تا ردای سبز رسالت را از دوش خود، بر شهر یخ‏زده بت‏ها بکشد تا در پناه آیه‏ها و سوره‏های نگاهش، روح منتظر بشر را به اشارتی، آسمانی کند.

 

ای اهل زمین! بگشایید انحنای بازوانِ خود را تا صراط مستقیم او را در آغوش گیرید!

مبعث، سپیده‏دمی است که خداوند، نامه سی جزئی خود را، به دست امین‏ترین بنده‏اش داد، تا دست زمین را به آسمان برساند.

 

 این صدای جبرئیل است که می‏گوید: «اقرأ باسم ربک الذی خلق».

برخیز محمد!

پایداری در رسالت؛ رمز پیروزی تو

 

دهلیزهای سیاه جهل، از امشب در آفتاب عالم‏تاب محمدی، راهی به سپیده‏دمان باز خواهد کرد و خدیجه و علی و محمد، در اولین نماز جماعتِ دنیا، سر تعظیم به خدای کعبه فرود خواهند آورد، تا به یگانگی خالق عشق، اقرار کنند.

 

یا محمد! حسن ختام نبوت، نقطه آغاز تو بود؛ روزی که علف‏های هرز مفاهیم جا افتاده را برکندی و خاک بشر را زیر و رو کردی تا تنها بذر وحدانیت الهی را در آن رها کنیم.

 

مبعث؛ یعنی وساطت تو میان بنده و معبود.

 

یا رسول اللّه‏! دستانم را بگیر تا بت‏های باقی‏مانده دلم را بشکنم که خدای تو خریدار دل‏شکستگان است.

 

عید سعید مبعث، آغاز راه رستگاری و طلوع تابنده مهر هدایت و عدالت بر مسلمانان جهان  مبارک باد